Terug thuis.

Eindelijk was Artenis weer in het donkere gebied. Van al dat licht in het hemel gebied kreeg hij alleen maar hoofdpijn. Vanuit de verte zag hij het kasteel al opdoemen. Hij vloog door het open raam naar binnen en lande. Artenis keek even uit het raam met zijn handen op zijn rug. Daarna liep hij door de kamer heen. Tegen de muur van de kamer stond een grote piano. Niet veel Angels of Dark Angels wisten dat Artenis een grote passie had voor piano en ook goed kon spelen. Veel Dark Angels dachten dat hij die piano alleen als decoratie had staan. Hij liet zijn vingers over de toetsen glijden en sloot zijn ogen even bij het horen van de symfonische klanken.

Scott keek om het hoekje hij zag een angel, duidelijk een dark angel. scott kwam tevoorschijn. "hey! leuk, een dark angel die piano speelt, dat maak je ook niet veel mee." Zei scott op normale manier. "Ik ben scott trouwens, nu ik weet het, ik zie er mss een angel uit maar laat uitelijk je niet misleiden. Ik ben geen van beiden. Ik kies geen partij, ik help alletwee de kanten. en in een group zit ik ook niet. daar ga ik niet in tenzij oemand me een heel aantrekkelijk aanbod doet of er een goede reden voor hebt." Hij keek artenis aan en zette zich gemakkelijk in een hoekje van de kamer. "Enja ik ben nieuw hier, maar waar ik vandaan kom heb ik al genoeg angels en dark angels gekilt." Scott moest een lach onderdrukken. "haaaa... leuke herineringen."

Artenis` pianospel verstomde toen de Angel begon te spreken. Hij opende zijn ogen en keek de Angel recht aan. ''Kijk eens aan, een kleine parasiet vanuit de wereld der licht'' sprak hij verveeld. Het maakte hem niets uit of Scott geen kant koos. Voor Artenis waren al die Angels precies hetzelfde. Hij liep weer naar het raam en leude op de vensterbank. ''Artenis'' stelde hij zichzelf voor al betwijfelde hij of dat nodig was. Voor veel Angels stond hij bekend als de moordenaar van Blase hun grote leider. Om kotsmisselijk van te worden had Artenis altijd gevonden. ''Wegwezen ik heb geen tijd en zin in Angels als jij. Ik heb m`n tijd wel beter te besteden'' zei hij. Een klein vuurvonkje sprong van Artenis` vinger af maar hij hield zich nog in. Zijn gelaat werd zwart en twee vuurrode ogen keken de Angel aan. Artenis was nu de schaduw zelve. Hij verdween en kroop als een ongewone schaduw over de vloer om achter Scott weer op te duiken. Zijn helse roden ogen keken hem kil aan. Ze waren geheel rood. Geen pupil geen wit.

Buiten klonk de bliksem harder dan normaal. Het licht was door de ramen te zien. Hij kwam binnen en keek even naar de twee mensen. Zo te zien een Dark en een gewone Angel. Hij grijnsde even en gin zitten. Zijn zwarte vleugels waren door de bliksem buiten goed zichtbaar. Zijn ogen waren zo zwart als de ogen van de duivel net als zijn vleugels. Hij keek naar het schouwspel en grijnsde even lekker gemeen. De bliksem buiten vermengde zich nu met donder en met de regen. Een heud onweer ontstond er nu.

"mij maak je niet bang hoor. Ik heb aleens van je gehoord via via, jij bent diegene die blase vermoord heeft. Dat wou ik doen maar ja, jij was me voor." Scott keek naar bale die binnen kwam. Met zijn gedachten maakte hij een soort schild rond hem zodat niets hem kon deren. Het schild was natuurlijk onzichtbaar voor de anderen en ze wisten ook niet dat het er was. Hij liet de raam en de deuren dichtvliegen. "Het tocht hier een beetje" Scott zijn vleugels begonnen licht te geven. Hij zette zich naast de piano. "Als ik jou was zou ik goed nadenken, we kunnen mischien samen nog een team vormen om die angels te verslaan." zei hij tegen artenis

Artenis, nog steeds in zijn schaduw gedaante, keek Scott aan. ''Geef mij een reden waarom ik zou samen werken met een Angel? Het zijn waardeloze wezens'' zei hij minachtend. De Angel was misschien dan niet niet bang maar hij zou niet moeten vergeten dat hij zich op het thuisfront van Artenis bevond. In zijn eigen kamer zelfs. Bij elke stap die Artenis door de kamer zette laaide even vuur op en verschroeide de plek al verdween dat ook snel weer. De bliksem buiten die luider was dan normaal was Artenis wel opgevallen. Maar dat was voor nog toe iets als latere zorg. Eerst had hij dit insect die zijn kamer vervuil. En insecten die trap je plat.

het was onmogelijk om artenis aan te vallen in zijn schaduw gedaante, het zou recht door hem hen gaan. scott probeerde er via zijn gedachten voor te zorgen dat artenis weer naar zijn normale gedaante zou gaan. Dat zou normaal moeten lukken. "IK weet het niet." hij focuste zich weer op artenis zijn vaste gedaante.

Bale stond op en keek Gabriël aan. Hij liet een bliksemschicht op hem afgaan. "Wil je hem gerust laten"zei hij tegen Gabriël. Hij keek even naar zijn leider en keek weer naar Gabriël zijn broer. Hij keek hem met een duistere blik aan en gromde. Niemand kwam aan zijn lieder. De bliksemschicht miste expres.

Artenis voelde dat Scott iets probeerde. Hij greep naar zijn hoofd en keek naar zijn hand die van schaduw gedaante naar normale gedaante wisselde en weer terug. Zo ging dat een tijdje door. Artenis gebruikte veel kracht om een muur op te bouwen. Een waar Scott niet makkelijk doorheen zou dringen. Ineens ontbrandde er een steekvlam en was voor een paar minuten lang alles dat in een straal van een meter bij Artenis verschroeid was. Hij liep op Scott af en enkel zijn hand wisselde nu van schaduw naar normale gedaante zodat hij Sott kon vastgrijpen. ''Jij miezerig onderkruipsel. Wat was je plan mij aanvallen? Kom op als dat zo makkelijk was geweest dan was Blase niet gestorven'' snauwde hij tegen Scott en smeet hem in een hoek van de kamer. Hij keek even naar Bale en knikte hem toe als teken van dank.

(oepss precies effe vergeten dat scott een schild rond zich had)

Scott stond recht, doordat hij de kracht van artenis zag vergat hij zijn schild even (:p) waardoor artenis hem kon vastgrijpen. Hij stond nu snel recht en heelde zichzelf, door het helen lichte zijn vleugels op en begon artenis te vervagen. Hij keek zijn broer aan. Scott gooide bale met zijn gedachten tegen de muur. hij keek naar artenis. weldra moest hij zijn normale vorm weer aan nemen, bijna heel de kamer was oogverblindend verlicht.

Hij werd tegen een muur gesmeten maar een ding wist zijn broer niet. Zijn krachten werkten niet heel goed op hem. Hij stond weer op. Zijn haart kleurde zwart net zoals zijn hele lichaam. In zijn armen stonden nu kleine bliksemschichtjes gekrast. Hij vuurde een bliksem bal op hem af.

de bliksemschicht kaatste meteen weer terug en scott schoot in de lach. "Je moet wel wat beter doen dan dat hoor BRoertje zei hij pestend. De kamer was helemaal verlicht als artenis zijn normale gedaante niet ging aannemen zou het zijn dood betekenen.

(Oh sorry vergeten xD)

Artenis hield zijn hand voor zijn ogen. Hij moest snel denken want dit zou hij in zijn schaduw gedaante niet lang volhouden. Maar wat Scott kon, kon hij ook. Artenis sloot zijn ogen zodat er een zichtbaar schild van vuur en schaduw om hem heen verscheen. Hij keek even van Bale naar Scott. Hij moest het licht van Scott tegenhouden. Artenis spreidde zijn armen even waardoor er schaduw armen buiten het schild verschenen. Door met zijn eigen armen te bewegen kon Artenis de schaduw armen besturen. Hij greep met zijn schduw arm Scott en stond klaar om hem te wurgen.

(sorry Scott is mijn weerwolven naam ik was ff verkeerd :s)

Gabriel trok zichzelf los. zijn nek brak maar die genas weer onmiddelijk. Gabriel gaf een enorm licht af nu waardoor de schaduwarmen volledig verdwenen toen vloog hij naar artenis en maakte weer een schild rondzich. hij keek artenis aan. "Het is jou verlies!!" riep hij tegen artenis. Door het licht dat ineens achter artenis stond verdween artenis. gabriel vloog naar buiten en zei tegen artenis in zijn gedachten 'volgende keer gaat het mischien beter' toen focuste hij zich op bale 'en jij broertje, bedankt voor je steun'

"Graag gedaan laffe hond"zei hij stil. Hij stond op en zijn zwarte gelaat werd weer helemaal normaal. De bliksem was nog steeds hard aan het gaan samen met de donder en de regen.
"Ik krijg hem nog wel"zei hij kwaad tegen zijn leider. Hij keek zijn broer na en hoopte dat hij geraakt werd door een bliksemschigt. "Tegen mijn broer kan ik niets beginnen en hij tegen mij ook niet dat is al van de geboorte zo"zei hij tegen hem.

(Oke ik vond het al raar dat je met een andere naam speelde)

Artenis was inderdaad verdwenen maar niet op de manier die Gabriel dacht. Als ongewone schaduw gleed hij over het plafon, de muren en de grond. Toen hij onder Gabriel zat, was hij niet van een echte schaduw te onderscheiden. Hij verzamelde al zijn kracht en met zijn vuist die omringt was door vuur sprong hij als schaduw uit de grond en gaf Gabriel een grote klap. Alleen had deze kracht hem teveel energie gekost en veranderde hij terug naar zijn normale gedaante. Hij greep Gabriel vast en duwde met een hand het raam open. ''Prettige vlucht naar beneden. En bedenk je de volgende keer als je mij uitdaagt'' zei en en smeet Gabriel het raam uit. Daarna sloot Artenis zijn raam en zette er een vuurschield voor zodat niet naar binnen kon komen zonder leven te verbranden. Hij keek even naar Bale. ''Ik raad je aan je broer te vertellen dat ik mijn kamer graag prive houd'' zei hij droog.

Hij keek hem aan en zuchte even. "Zal ik wel doen"zei hij tegen hem. Hij beet even op zijn lip en keek hem aan. "Hij moet maar gaan uitkijken naar wie hij loopt"zei hij. Hij keek naar hem en rolde met zijn ogen. Zijn broer was gezkt in zijn reputatie voor hem.


(kweet niet wat tippen sorry)

Artenis zakte op een met zwart fluweel beklede stoel die in de kamer stond. Die laatste paar aanvallen hadden veel van zijn kracht geeist. Hij liet zijn hoofd even in zijn handen rusten en keek Bale toen aan. ''Leuke broer heb je'' zei hij sarcastisch. Artenis ging gemakkelijk zitten. ''Is er trouwens nog nieuws?'' vroeg hij.

"Caltha heeft een kind gekregen"zei hij tegen hem. De vader was waarschijnlijk Blase. Die naam kon hij niet meer horen. "Als die moet vermoord worden,zou ik die opdracht opnemen"zei hij tegen hem. Hij keek zijn leider aan en wachte af wat hij zou gaan zeggen. De bliksem was gestopt net zoals de donder en de regen. Nu was het gewoon de grauwe lucht die je zag.