De beschutte plek

Artenis liep Elisabeth achterna naar buiten. Het regende nog steeds. Artenis keek even naar de lucht. ''Het ziet er niet naaruit dat het vandaag nog gaat opklaren'' zei hij. Hij zwarte haar droop inmiddels al van het water. Artenis spreidde zijn vleugels en met een sterke vleugelsslag hing hij boven in de lucht.

'Balen' zei Elisabeth toen terwijl ze Artenis maar volgde en zich sterk vanaf de grond afzette en haar vleugels spreidde en met twee sterke vleugelslagenin de lucht bleef hangen. 'Nouja, voor jou balen ik kán tegen het water' zei Elisabeth toen, in de verte zag ze lichte stralen zonneschijn maar of deze ooit hier zouden komen was de grote vraag hoewel Elisabeth vermoedde dat dát nu weer niet zou gebeuren. 'Ik volg wel' zei ze toen met een grijns 'zolang je niet te snel gaat lukt me dat wel' zei ze toen zoetjes terwijl ze nog een vleugelslag maakte om niet naar beneden te donderen.

''Ik zal m`n best doen'' grijnzde Artenis. Met nog een sterke vleugelslag stoof hij vooruit. Hij remde wat af en wachtte even op Elisabeth. ''Sorry oude gewoonte'' zei hij. Hierna vloog hij wat rustiger. Al had hij op deze snelheid meer moeite om goed recht te blijven vliegen. Dan vloog hij weer te hoog. De andere keer donderde hij bijna naar beneden.