Aankomen in stilte

De voetstappen van Aiga waren over het kleine grindpad makkelijk te horen. Zijn zwarte vleugels waarvan er een gewond was rustte ingeklapt op zijn rug. Toen Aiga bij de brug was hield hij even stil. Een lichte windvlaag woeide en liet zijn haar zacht opwaaien. ''Veel bloed is hier gevloeid'' sprak hij in het niets. De tas die Aiga bij zich had, had hij even op de grond neer gezet. Nu zwaaide hij hem weer over zijn schouder en liep de brug over.