Het Oude Verleden

Caltha kwam aangevlogen en landde op de brug. Ze keek even naar voren waarhet andere grote gedeelte van de brug lag. Het gedeelte waar Blase werd vermoord. Ze zuchtte diep en veegde al snel een traan weg. Ze liep verder over de brug en staarde voor haar uit. Ze stopte op de plek waar ze toen ook stond. Voor Blase, die daar dood lag. Ze zuchtte en keek naar de grond. Tranen stonden in haar ogen. Dit verleden zou altijd blijven, ook al had ze met Thomas. Ze zuchtte en mistte Dabria eigenlijk wel. Dabria haar vast niet. Ze zuchtte opnieuw en staarde met tranen in haar ogen nog steeds naar de grond. Het oude verleden kwam in haar op. Opeens hoorde ze iets achter haar...

Aiga stond achter Caltha. Aan haar vleugelks kon hij zien dat ze een Angel was. Het was stil geen van beide zei iets. Aan Aiga`s vleugel was duidelijk te zien dat hij pas gelden nog flink geraakt was. ''Een pijnlijk verleden'' sprak hij enkel. Hij keek Caltha recht aan zonder ook maar enig emotie te tonen. ''Ik kan het zien. De dood van een geliefde'' zei hij daarna.

Caltha hoorde hem en zweeg even. Daarna draaide ze haar om en keek hem aan. Ze zuchtte en knikte. "Dood van Blase" zei ze stil en zacht. Ze zweeg weer en starde naar de grond. Tranen rolden over haar wangen. Het was zo pijnlijk voor haar geweest, nu ook zelfs. Ze snikte even en haar hand beefde een beetje.

''Blase, en vrij bekende naam hier'' zei Aiga en wende zijn blik even af. ''Dan ben jij Caltha. Ik hoorde de verhalen, van de strijd, het verlies'' zei hij. Hij keek Caltha weer aan. ''Maar zelfs nu is hij niet verdwenen Caltha. Blase zal altijd voortleven zolang jij hem herinerd. Artenis kan dat niet doden'' zei hij. Aiga kende Artenis wel al gaf hij dat niet veel toe.

Caltha luisterde rustig. "Ik heb nu een andere partner maar Blase vergeet ik nooit meer" zei ze stil. "En nu hebben ze ook het enige dat nog van Blase over is" zei ze zacht. Ze zuchtte diep en dacht aan Dabria. Meer tranen rolden over haar wangen. Ze veegde er een paar weg. Ze snikte en keek hem zwijgend aan.

''Een kind?'' zei Aiga verbaasd. ''Nee niet zomaar een, dat van jou en Blase'' zei hij daarna zachter en opnieuw emotieloos. ''Maar wat moet Artenis met jou kind. Aannemend dat Artenis er nu voor zorgt?'' vroeg hij. Aiga`s doorzichtige ogen keken Caltha ietwat vragend aan.

Caltha keek hem aan. "Het was onbekend dat ik zwanger was, maar Thomas en Gabriel wisten het door iets. Gabriel was blijkbaar de spion van Artenis en samen met zijn broer Bale ontvoerden ze haar" zei ze stil. Ze zweeg weer even. "Ze dacht dat Artenis haa rvader was en wilde veel aandacht van hem, ze wilde dat hij haar dingen leerde en ik ben vrijgelaten omdat ik erachteraan kwam en gevazngen werd" zei ze stil en zuchtend met tranen in haar ogen.

Aiga staarde in de verte. ''Ik was eigenlijk net op weg naar het kasteel'' zei hij. ''We kunnen haar terug halen'' zei hij en keek Caltha weer aan. ''Ik heb ook nog iets te beeindigen met Artenis namelijk'' zei Aiga. ''Als je wilt kun je mee'' zei hij met een blik op Caltha. ''Laat je kind inzien dat jij ook om haar geeft. Dat je sterk bent'' zei hij.

Caltha zuchtte even. "Ik weet niet waar ze is, ze zit ergens maar waar weet ik zelf niet echt" zei ze stil. Ze zuchtte even en hoopte dat ze in het kasteel zou zijn. Artenis kwam ze liever niet tegen, maar misschien nog om wraak...Ze keek naar Aiga. "Oke dan" zei ze dan tch maar

Aiga sloot even zijn ogen en opende ze na een paar minuten weer. ''Goed we gaan, maar ik kan niet vliegen nu dus je zal wel wat langzamer dan normaal moeten vliegen'' zei hij tegen Caltha doelend op zijn gewonde vleugel.

(Open jij een nieuw topic?)

Caltha knikte en spreidde haar vleugels. Ze vloog omhoog en wachtte rustig op Aiga. Daarna vloog ze samen met hem naar het kasteel.

(is goed)