Heeeeeeelp D:

Oké, like, kijk: ik schrijf een historisch jeugdroman he? [what a mouthful... xD]
Maar ik heb een heel klein [lees: enorrum groot] probleempje.
Mijn schrijfstijl in het begin verschilt van het eind D:
Hier een stuk uit het begin:

Hallo, ik ben Nimanelischase. Omdat Nimanelischase een veel te lange naam is, noemen belangrijke mensenwezens me Nimanette. En gewonen noemen me gewoon Nimane, Nima of nog gewoner; Nina. Maar dat komt heel zelden voor. Want ik word zelden uit het kasteel gelaten. Ik heb tot na mijn 12de alleen maar binnen de versterkte muren gezeten, totdat de persoonlijke minstreel van mijn vader mij eindelijk op reis mocht nemen. Je kunt je vast niet voorstellen hoe blij ik was toen mijn moeder met een stralende glimlach mij een hoopje minstreelkleren aanwees, waar ik in zou moeten reizen.
Mijn moeder, die was altijd een beetje vreemd geweest. Ze was vroeger van thuis weggelopen, ook al had ze een redelijk leven; een strozakje en een warme deken, helemaal voor zichzelf, een paar verschillende kledingstukjes en ze had geen honger. Maar toch was ze weggelopen, want zo een leven werd haar te eentonig. Moeder werkte jaren daarna als een muzikant, maar wanneer haar meester overleed moest ze bij het hof werk gaan zoeken. En ze kwam naar het kasteel waar mijn grootvader, mijn vaders vader, heerste maar jammer genoeg had de koning van toen al een muzikant, dus moest ze het maar in de keuken proberen. En Anmart, mijn vader, werd natuurlijk vreselijk verliefd op Anmilesse, mijn moeder. En die liefde moesten ze een groot geheim houden. Want van Anmart werd een rijke huwelijk verwacht. En als hij zelf geen schatrijke prinses uitkoos, zou hij worden uitgehuwelijkt. Maar hij hoefde niet lang te wachten, eer de koning aan een ziekte stierf. Anmart werd dus koning en hij trouwde met Anmilesse, en na een avondje gezelligheid duurde het maar negen maanden eer ik te voorschijn kwam.


Een stuk van het laatste wat ik tot nu toe heb:

17 januari waren alle bezittingen gepakt. Het huis stond leeg. De zigeuners hielpen ons alle spullen op de karren te zetten – zij hadden me beloofd met ons mee te reizen. Alles liep op rolletjes. Om 10 uur ’s ochtends waren we al ver van de stad. Het was een reis van ongeveer een week. Dat was ook een van de redenen dat ik de zigeuners bij me wilde hebben – zij wisten beter dan iedere andere wat te doen als er iets met een kind gebeurt.
Veringola was meteen dol op mijn zoontje Mathis. Ze constateerde dat hij gezond was en wel zou blijven leven, maar dat hij geen enorme bink van een man zou worden. Dat wilde ik ook niet, ik was al tevreden dat hij er was.
Etienne reed ook. Daar was ik ook ontzettend blij mee – eigenlijk moest hij bij Bertrand en Mathis zijn. In plaats daarvan verrasten zij ons halverwege de reis met een stoetje soldaten. Allebei waren ze ouder, veel ouder geworden, maar aan geen van beide viel het te merken. Bertrand praatte veel met me en ondervroeg me – wat kon ik, wat wist ik, hoe bracht ik mijn dagen door? Ik vertelde hem dat ik zeker niet als vrouwe Tiphaine, God hebbe haar ziel, was en niet mijn dagen kon doorbrengen met mijn neus in de boeken. Bertrand zei me dat ik dat in zijn thuis wel zou kunnen, als ik dat zou willen.
Volgens mij was hij uiteindelijk tevreden. Ik begreep dat hij me ondervroeg om toch te weten te komen aan wie hij zijn kasteel gaf.

Misschien is het verschil in schrijfstijl hier een beetje onduidelijk, maar het is er wel. Wat kan ik eraan doen? Herschrijven gaat niet, dat duurt te lang en het stuk is te groot D:

Oja, en let niet op de grammaticale fouten, ikke niet Nederlander zijn 8D

Ikke ook niet hoor nou ja kwart dan. andere kwart Deens en de rest Frans xD.
Ik vind het erg mooi geschreven. Je verteld het zo dat het lekker wegleest en toch wordt gegrepen door het verhaal.
Daarnaast kan ik niet zoveel foutjes ontdekken.

Ghehe, bedankt :]

Maar ikke helemaaaaaaaaaal niet Nederlander, ikke Armeen en Jood, en ikke pas zo'n 4 jaar pas Nederlands sprekuhh 8] dus vandaar dat ik af en toe fouten maak met bv. de/het.

De muurtje sprong over de hek met het boom die stond te zonnen aan het zee :X

Ja dat klopt van geen kanten xD.
Ik vind het ook best wel goed.
Ik lees niet vaak verhalen die in de ik- vorm geschreven worden.
Sommige mensen vinden dat makkelijker omdat je dan echt de gedachtes en gevoelens van de hoofdpersoon beter begrijpt.
(Ik ben niet zo`n mens maar ja dat ben ik xD)

Ik kon ook voor het standpunt van de 'alwetende schrijver' kiezen, namelijk de hij/zij-vorm maar de schrijver weet al vooraf wat er gaat gebeuren en schrijft alle gevoelens van alle persoontjes op. Maar dat kan ik niet, in zo'n vorm schrijven is waarschijnlijk een talent a la Lemony Snicket [: