Mijn Eigen Training

Bale grijnsde en nam haar bij haar benen en tilde haar op. "Heey lang niet gezien en je bent gegroeid"zei hij tegen haar. "Welkom in het donkere gebied"zei hij en zette haar weer neer. Hij streek zijn zwarte haar uit zijn gezicht en keek haar aan. Het liteken op zijn arm gloeide wat.

Dabria schrok en trapte toch door. Door hem en zijn broer had ze al wat een slechte jeugd. Ze gromde en trok haar los. Ze gromde en ging weer over de steen zitten. Ze keek even naar Bale en dan nar Artenis

Hij keek haar met een grijns aan en ging zitten. Hij keek naar zijn liteken en keek dan naar zijn handen waar kleine vonkjes uit kwamen. Hij moest lachen en keek haar even aan. "Van je jeugd kwam dor je moeder"zei hij tegen haar.

Dabria gromde. "Jaja, wie heeft me op de grond laten vallen?!" riep ze kwaad. "Jou broer ja!!" riep ze weer. Ze gromde en keek weg. Ze schoot een waterbal tegen een boom en grijnsde zacht terwijl ze even naar hun keek

"Was ik niet"zeo hij geirriteerd en stond op en werd even helemaal zwart met de witte bliksemschichten. Hij keek haar aan met een kwade blik en gromde even. Hij vuurde een bliksemschicht tegen een boom en die knakte af.

''Wauw dat je je dat nog herinerd'' zei Artenis droog. Hij begroette Bale even. ''Balen voor je man maar ze mag je niet echt zo'' grijnzde hij even. ''Over Gabriel gesproken heb jij je broer laats nog gesproken?'' vroeg hij.

Dabria keek hem aan. "Ik herinner veel ja, al dat gemartel door hem en zijn stomme broer" riep ze nog even kwaad. Ze gromde en ging voor de rivier zitten. Ze maakte een bubbel van het water en liet het wat rond haar zweven. Ze grinnikte en keek heel even naar hun

Hij grijnsde even en antwoorde op Artenis zijn vraag. "Ik heb hem een tijd niet gezien of gehoord hoezo"vroeg hij aan hem. Hij gebaarde naar hem stil te zijn en liep naar Dabria toe. Hij duwde haar het water in en grijnsde. Toen sprong hij naar achter.

Dabria schrok en plonstte in het water. Ze kwam proestend boven. "Ben je gek?!!!" riep ze kwaad. Ze klom aan de kant en keek hem kwaad aan. Ze schudde haar uit en liep naar hem toe. "Je vraagt erom!" riep ze kwaad. Ze maakte een waterbal en wachtte af

Hij maakte een bol bliksem en speelde ermee op zijn handen het weer veranderde ook nu. Hij nam een andere bliksem schicht vast en grijnsde. "Je moet nog veel leren,als Artenis er niet is kun je naar mij komen"zei hij tegen haar.

Dabria gromde even. "Nooit!" riep ze. "Ik moet van jou niets weten!" gromde ze. Ze keek naar de rivier en liet er een heel watertouw uitkronkelen. Ze grijnsde en liet die rond Bale draaien. Ze grijnsde.

''Gewoon ik heb hem al een tijdje niet gezien'' zei Artenis droog. Hij hoorde Dabria`s reactie en grinzde even. ''Ja maar dat wisten we toch al van Bale'' grijnzde hij. Artenis ging gemakkelijk zitten en keek toe. Dit zou een mooie oefening zijn voor Dabria vond hij en trouwens ook voor Bale.

Hij lbarste uit het touw en gromde. Hij gooide de bliksemschicht en bol naar haar toe en vloog op. Hij trok zijn zwaard en dat verkleurde helemaal. "Niet slim"zei hij en keek haar aan. Hij liet het nu bliksemen. Ze was nu niet echt veilig meer want hij kon elke bliksemschicht op haar sturen als hij wou. Hij keek haar aan en gromde.

Dabria schrok en knalde tegen een boom. Ze gromde kwaad. "Jij bent ook niet slim!" snauwde ze kwaad. Ze liet achter hem de grond opeens hoger worden en zorgde ervoor dat de grond tegen hem kwam. Het was best moeilijk en ze concentreerde haar erop.

De grond raakte hem waardoor hij bijna neerstorte. Hij vond zijn balans weer en vloog in duikvlucht op haar af en nam haar bij de keel. Met zijn andere hand stak hij het zwaar weg en hield haar handen vast. Als ze trapte voelde hij het wel maar niet hard. Hij keek haar dodelijk aan en smeet haar toen tegen een boom.

Dabria gromde en schrok erg. Ze knalde harder als daarnet tegen de boom en bleef zitten. Ze voelde haar even duizelig en schudde haar hoofd. Ze keek naar Bale en gromde. Ze bleef zitten maar kon elk moment weer aanvallen. Ze liet haar niet doen! Ze keek even naar Artenis

''Wat verwacht je dan ik ben haar voogd'' zei Artenis droog. Hij keek even naar Dabria. ''Je gaat inderdaad vooruit'' zei hij. Misschien kan ik haar als leerling aanstellen in de group. Ze zou het goed kunnen doen dacht Artenis.

"Ze heeft wel pit Artenis"zei hij tegen hem en keek even naar Dabria. Hij daalde weer en stond bij Artenis. Dabria was de perfecte startende Dark Angel vond hij zelf maar dat zei hij niet. "Ga je dit ook met Gabriël doen"zei hij met een grijns tegen haar. Zijn broer zou met zijn katana vechten dat wist hij.

Dabria gromde. "Hou je bek jij" snauwde ze naar Bale. Ze keek even rond en dan even naar Artenis. Ze speelde weer met wat grond en zweeg. Haar hoofd deed wat pijn maar ze negeerde het. Ze wachtte stil af

Hij keek haar aan en liep even naar haar. Hij legde zijn hand op haar hoofd en liet de pijn verdwijnen. Toen liep hij weer naar Artenis en keek Dabria even aan en zuchte. Ze zouden niet echt beste vrienden worden maar zolang ze hem accepteerde was het goed.

Dabria keek en voelde dat de pijn verdween. Ze zweeg en staarde even voor haar uit. Ze zuchtte en keek rond. Ze keek naar de rivier en liet er een bubbel uitkomen. Ze liet het rondjes zweven en keek er stil naar