Een tegen tien

Piedro die aan de zwarte rivier zat keek wat rond en zag opeens een groep Angels. Hij stond op en zijn kleren werden zwart en zijn haar werd zwart met rode spikkels. Zijn handen veranderde in vuur. "Jullie horen hier niet misbaksels"zei hij tegen hun en liet er een levend verbranden. De andere kwamen op hem af hij deelde klappen uit maar ze waren met veel. Opeens werd heel zijn lichaam met vlamme bedekt. Hij keek hun allen aan maar ze beschikte over water. Daar kon hij wel tegen maar ook niet lang.

Artenis was niet ver van Piedro verwijderd. Hij zag hoe de jonge Dark Angel krachten gebruikte die veel met de zijne gemeen hadden. Gefasineerd bleef hij even staan kijken hoe de jongen het opnam tegen een groepje Angels. Hij twijfelde even of hij zou helpen. Uiteindelijk veranderde Artenis in zijn schaduw gedaante en gleed als ongewone schaduw over de grond om achter het groepje Angels op te komen. Hij kwam omhoog achter een Angel meisje dat misschien twee jaar jonger was dan hij. ''Boe'' zei hij droog met een kille grijns. Zijn vuurrode ogen zonder pupillen en witte omranding keken haar vals aan. Hij liet zijn blik even langs de Angels glijden en keek even kort naar de jonge Dark Angel.

Piedro keek even naar Artenis maar liet het even zo. Hij sloeg met zijn arm die brande een Angel neer. Hij had ook een kleine dolk vast. En daarmee verweerde hij zich. Hij keek even naar De Angels die verschrikt naar hem en Artenis keken. Een stak hij er neer en de tweede ook. Er waren er misschien nog een zeven tal over. Hij grijnsd en ook een andere viel neer op de grond.

De Angel waar Artenis achter was opgedoken keek hem verschrikt aan. Artenis grijnzde kil en zette zijn vinger net tussen de twee sleutenbenen van de Angel. Ze verstijfde even van de schrik en de pijn en verbrande levend. Artenis ving het verkoolde lichaam op en greep naar zijn eigen dolk. Met de zilveren punt van het lemmet kraste hij in haar borstkas de letters BW van Black Wing, zijn group. Daarna liet hij de dode vallen om een nieuw slagtoffer uit te kiezen. Hij keek naar een andere Angel die hem nu angstig aankeek. Artenis sterkte even zijn armen en spande zijn spieren aan. Twee schaduw armen van twee meter verschenen. Artenis hief zijn eigen armen op en maakte vuisten van zijn handen. Zo wurgde de twee meter lange schaduw armen de Angel die geprobeerd had weg te vluchten. Artenis liet zijn armen naast zich hangen en de schaduw armen verdwenen. Ook bij deze dode kerfde Artenis de letters BW in de borstkas.

De laatste twee Angels keken verschrikt naar hun. "Boe"zei hij droog tegen hun en ze liepen bang weg. Hij grijnsde en keek Artenis aan. "Bedankt voor je hulp"zei hij kil tegen zijn vader. Hij veranderde weer naar zijn gewone gedaante buiten zijn haar en kleren bleven zwart en zijn haar zwart met rode spikkels net zoals zijn ogen. "Piedro"zei hij kalm tegen hem. Hij keek naar de verkoolde lichamen en de dode lichamen van de Angels. Hij grijnsd en keek verder rond.

Ook Artenis veranderde terug naar zijn normale gedaante. Al hadden zijn ogen nu wel pupillen en een witte omranding. ''Artenis'' zei hij kortaf. ''Je vecht goed Piedro. Je doet me denken aan mezelf op die leeftijd'' zei hij tegen hem.

Hij keek hem aan en knikte. "Dankje voor het compliment"zei hij kalm tegen hem. Hij zou het weldra doorhebben dat hij zijn zoon was. En als ij het niet doorhad moest hij het maar zeggen. Hij grijnsde even en wachte af.

Faith kwam aanlopen. "Wow heb ik weer eens iets gemist?" vroeg ze grijnzend aan Artenis en de jongen. "Ik ben Faith" zei ze tegen Piedro met ene knipoog. Ze liep er rustig heen. "Dit is dus de rivier?" vroeg ze rustig. Ze keek rustig rond en grijnsde. "Dit bevalt me nu wel"

Artenis keek even naar Piedro en wende toen zijn blik af. Piedro kwam hem bekend voor. Heel erg bekend zelfs. Ineens voelde Artenis in pijn in zijn hoofd alsog iemand hem op zijn achterhoofd sloeg. Artenis greep met een hand naar zijn achterhoofd. Het was als een flits maar ineens herinerde hij zich iets. Hij herinerde zich een zoon. Precies hetzelfde als Piedro. Hij keek op toen hij Faith hoorde. ''Ja dit is de rivier'' zei hij nog wat wazig.

(Ik moet even afwassen)

"De naam is Piedro"zei hij grijnzend tegen haar. Hij knikte vriendelijk naar haar en bergde zijn dolk weer op. Hij keek naar zijn vader en wist ergens dat hij het nu wel wist. "Wat is er hoodpijn"vroeg hij aan hem. Hij keek hem aan met zijn zwarte roodgespikkelde ogen en wachte af.

Faith keek hem aan. "Gaat het wel?" vroeg ze rustig. Ze keek hem aan en keek even naar Piedro. Ze leken een beetje op elkaar. Ze grijnsde. "Is hij familie van je?" vroeg ze rustig aan Artenis en dan even aan Piedro

''Beetje'' mompelde Artenis op de vraag over hoofdpijn. Hij keek even van Faith naar Piedro en hoorde haar vraag. ''Ik denk het'' zei hij vaag. Je kon aan zijn blik duidelijk zien dat Artenis zelf ook nog niet helemaal begreep wat er zojuist gebeurd was.

Hij grijnsde even. "We zijn familie"zei hij serieus tegen beiden Dark Angels. Hij keek zijn vader aan en liep naar hem hij ging op zijn knie zitten. Hij gaf zijn vader de dolk die hij hem bij zijn geboorte gegeven had. hHj keek hem aan daar stonden de initialen van heel de familie in.

Artenis nam de dolk aan en bekeek hem. Hij keek ietwat geschrokken naar de initialen. Hij pakte zijn eigen dolk en hield die naast die van Piedro. Hij was een paar centimeter langer maar dezelfde initialen stonden erin gegraveerd. Artenis zei even niets maar bleef naar de twee dolken staren.

Faith keek rustig toe. Ze vond het wel een emotioneel moment. Ze legde rustig haar arm rond Artenis. "Je hebt een zoon" zei ze rustig tegen hem. Ze keek naar de dolk en grijnsde zacht. Ze vond het fijn dat ze elkaar gevonden hadden

Hij keek naar zijn vader en bleef in dezelfde houding zitten. Hij voelde een kleine wind opstekenen maar dat deerde hem niet. Hij keek zijn vader afwachtend aan en keek ook even naar Faith. De vrouw die een arm sloeg om zijn vader.

''En ik vond een kind al lastig'' grijnzde Artenis even. Hij keek weer naar Piedro en gaf hem zijn dolk terug. Hij wist niet echt goed wat te zeggen. Artenis was immer geen vaderlijk type. Wat moest hij in godesnaam tegen zijn zoon zeggen.

Faith grijnsde. "Je bent dus niet vaderlijk" zei ze grijnzend. Ze keek even rustig naar Piedro. "Zoek dan een moeder voor hem" zei ze grijnzend. Ze zweeg even en keek rond. Daarna keek ze weer rustig naar de twee

Hij bergde de dolk op en stond weer op. "ik vraag me niet voor mij te zorgen want dat kan ik zelf al. Ik vraag u aleen u heeft me net zien vechten of ik in uw machtige groep mag""vroeg hij aan zijn vader. Hij keek hem aan en wachte wat hij hier op zou gaan zeggen. Zou hij het verbieden of laten doorgaan?

''De reden dat ik geen partner heb is omdat ik geloof dat het zwak maakt. Daarom waren Caltha en Blase zo kwetsbaar'' zei Artenis tegen Faith terwijl hij opstond. Hij keek even naar Piedro toen hij vroeg of hij in zijn group mocht. ''Ehh tuurlijk maar je bent nog iets te jong om een echte rang te krijgen. Ik vrees dat je eerst een leerling rang zal krijgen. En alstjeblijft zeg geen U dat klinkt zo oud'' zei hij tegen hem.

Faith grijnsde. "Ja en je vader is neit oud" zei ze grijnzend. "Maar Artenis bij angels is de liefde heel zwak, met hun kussen,knuffels en al die stomme zwakke dingen" zei ze. "Ik haat knuffels, ik doe gwn normaal tegen mijn partner zoals ik altij al doe" zei ze rustig. "Behalve als ze zelf wat willen dan"

"Met de rang leerling ben ik al blij genoeg"zei hij tegen hem. Hij keek zijn vader aan en knikte naar hem en Faith. Toen sprong hij op een rots en speelde met het vuur op zijn vingers. Die kracht deelde hij en Artenis de kracht van het vuur. Hij rolde even met zijn ogen toen ze over partners begonnen.

Artenis luisterde zwijgend naar Faith. Daarna liep hij met zijn handen in zijn zakken even naar de rivier. Het donkere water spatte een beetje op omdat de stoormversnelling nogal wild was. Artenis zag zijn eigen weerspiegeling in het water en staarde er even doelloos naar. In gedachte verzonken zoals wel vaker de laatste tijd.

Faith keek rustig naar hem. Ze zuchtte eventjes en keek rond. Ze gaapte en vond de sfeer heir wat rustig. Daarnet was er nog een gevecht en nu eerder stilte. Ze keek weer even naar Artenis. Hij bleef steeds in haar gedachte zitten. Ze schudde de gedachte weg maar die kwam steeds terug. Zou ze nou echt? Ze schudde haar hoofd. Zij? Verliefd? Ze zweeg en wist het niet

Hij keek de twee aan en kwam er dan maar vrolijk tussen. "Artenis hoe voelt het eigenlijk om de schaduw zelve te worden"vroeg hij aan zijn vader. Hij keek hem aan en wachte af wat hij hierop zou gaan zeggen. Hij zelf wist aleen hoe het was om het vuur zelve te worden. Maar bij de scahduw was het toch volkomen anders of?