Een tegen tien

Artenis keek Piedro aan. ''Het is een nogal licht gevoel. Je kan overal naartoe dat normaal gesproken onmogelijk is. Je kan andere makkelijk volgen zonder gezien te worden. Voor mij voelt als bevrijding van mijn lichaam'' vertelde hij. Zijn blik gleed even over Faith maar hij zweeg verder weer.

Faith luisterde naar de twee en zweeg nog. Ze keek heel even naar Artenis en dan weer even naar de grond. Ze kreeg even een steek in haar zij en negeerde het. Na de volgende steek legde ze haar hand erop en gromde zacht. Ze keek de twee aan en wachtte af. Nog steeds met Artenis in haar gedachte. Ze zuchtte

Artenis keek uit zijn ookhoeken nu opnieuw naar Faith. ''Gaat het wel met je?'' vroeg hij kalm toen ze haar hand op haar zij legde. Toch maakte hij geen enkele aanstalte om naar haar toe te lopen. Om de een of andere reden wouden zijn benen gewoon niet meer.

Faith knikte. "Ja alleen wat steken in me zij" zei ze rustig tegen hem. Ze zuchtte en ging zitten. De steken werden steeds erger. Ze gromde en duwde even op haar zij. Ze keek weer even stil naar Artenis. Ze kon bijna niet meer zeggen, wat was dit gevoel toch?

''Ik denk dat je beter even kan gaan zitten'' zei Artenis. Nu liep hij wel naar Faith toe. Hij trok haar naar beneden zodat ze wel moest gaan zitten en ging zelf bij haar zitten. ''Wat heb je gedaan dat je zij pijn kan doen?'' vroeg hij. Artenis was dan wel geen arts of zoiets maar hij kon het in ieder geval proberen.

Faith schrok en moest zitten. Ze keek hem aan. Het was echt moeilijk iets te zeggen maar toch. "Weet ik niet" zei ze stil tegen hem. Ze voelde opnieuw een steek en duwde opnieuw op haar zij. Ze wendde haar blik even af en zuchtte. Ze schudde de gedachte van Artenis en meer evenweg.

Hij keek hun aan en rolde met zijn ogen. Hij vond hun wel bij elkaar passen en zou het hem niet vergeven als hij met een of andere Angel ging hij wou dat zijn pleegmoeder een Dark Angel was. Hij speelde met het vuur en een kleine vonk sprong in artenis zijn haar. Het vonkje deed geen pijn daar had hij wel voor gezogd. "Je haar staat in brand Artenis"zei hij tegen hem.

Artenis sloot zijn hand om het vonkje en doofde het zo. ''Nu niet meer'' zei hij droog. Hij keek even naar Faith. Hij prikte haar in haar zij. ''Doet dit pijn?'' vroeg hij. Stomme vraag natuurlijk doet dat pijn zei een stem in zijn hoofd.

Faith schrok en sprong eowat opzij. "Niet doen joh ik kan daar neit tegen en nee pijn niet echt" zei ze grijnzend. Ze porde hem terug en keek even naar Piedro. Wat zou hij van hun vinden? Of wat zou Artenis vinden? Ze zweeg en keek Artenis rustig aan. "Dus niet porren!" zei ze grijnzend

Artenis grijnzde even. ''Dus niet zo?'' vroeg hij terwijl hij Faith nog meer in haar zij prikte. Toen hij wou verzitten kwam hij een beetje met zijn eigen benen in de knoop omdat hij in een lotus houding zat met twee benen over elkaar. Toen zijn benen eindelijk losschoten verloor hij zijn evenwicht maar haalde perongelijk ook Faith onderuit zodat ze over hem heen viel. Hun gezicht waren op een paar centimeter afstand van elkaar nu. ''Sorry?'' zei hij bijna vragend dan verontschuldigend.

Faith schrok en lag dus half op hem. Ze waren echt dicht en nu werd ze echt rood. Ze slikte even en keek hem aan. Sommige zouden hem metene kussen maar zij? Nee dat durfde ze niet eens. Ze grinnikte even. "Okeej neit meer doen" zei ze grijnzend. Ze wilde rustig van hem afgaan maar kon nog tegen gehouden worden

Artenis staarde Faith even aan. Zijn gedachte herinerde hem aan de kus van Elisabeth. Hij kon Faith nu niet kussen en dat zou niet doen ook. Hij had Elisabeth ook eigenlijk niet moeten kussen en toch was dat gebeurd. Hij hielp Faith weer overeind en ging zelf ook weer zitten.

Faith keek hem geschrokken aan. Ze zag wel erg rood, oh wat haatte ze dit. Ze was blij dat ze terug zat. Ze slikte en zweeg weer een tijdje. Ze keek hem stil aan en wendde haar blik snel af. Ze speelde met haar ketting die ze van haar vader had. Ze keek nog even naar Artenis maar keek al snel weer weg

Artenis staarde zelf wat ongemakkelijk naar Piedro en dan weer naar de grond. Hij hoorde dat Faith met de ketting zat te spelen. Maar aankijken deed hij niet. In de vrees dat hij alsnog iets stoms zou doen.

Faith slikte even. Het was erg stil tussen hun. Ze keek naar haar ketting en zuchtte. Ze wilde die stilte verbreken, hem beter leren kennen misschien dan... Ze slikte weer. Maar hoe moest ze in hemelsnaam beginnen? Ze kon hem al bijna niet aankijken door deze stomme val van daarnet. Ze zuchtte en keek hem aan. "Nou euhh nog iets dat je miss aan me wil laten zien?" vroeg ze maar snel.

Artenis keek nu weer om naar Faith. ''Ehh ik wil je best het kasteel wel laten zien'' zei hij in het begin stamelend maar later zelfverzekerd. Een leider moest zelfverzekerd overkomen vond hij. Dat gaf in een strijd ook meer zelfvertrouwen. Hij stond op en keek even naar Piedro. ''Je mag mee maar je kan ook ergens anders heen gaan'' zei hij tegen hem.

Faith knikte en stond op. "En ik dacht er over na voor in je groep te komen" zei ze stil. Ze keek hem rustig aan en dan even naar Piedro. Wat zou hij wel neit gedacht hebben toen ze vielen? Ze grijnsde zacht in haar gedachte, het was best leuk dacht ze. Ze schudde de gedachte weg en keek afwachtend naar Artenis

Artenis dacht er even over na. ''Is goed maar je begint wel net zoals iedereen met een proeftijd'' zei hij tegen haar. Hij spreidde zijn zwarte vleugels en met een sterke vleugelslag was hij in de lucht. Hij keek naar Faith onder hem. ''Kom je nog of hoe zit dat?'' vroeg hij even grijnzend.

Faith grijnsde en vloog naar hem toe. "Ben er al hoor" zei ze grijnzend. Ze keek nog even naar Piedro en dan naar Artenis. Ze gaf hem even een kleine tik en vloog van hem weg. Ze keek rustig rond en zag het kasteel in de verte. Ze wachtte ôp Artenis, hij kende het beter

Piedro stond op en rolde met zijn ogen. Toen zette hij zich af en vloog weg. In een tiental vleugelslagen was hij verdwenen in het donkere. Achter hem zaaide het vuur verderf.