Een roep naar Artenis

Faith kwam aangevlogen en landde voor de rivier. Ze keek er stil naar en zuchtte. Ze moest het hem echt vertellen. Ze zuchtte en was er klaar voor. Ze floot op haar vingers en gaf zo een roep. Ze ging zitten en speelde met de ketting. Ze hoopte dat hij snel zou komen. Ze zuchtte weer even en hgoorde iemand achter haar

[Alleen wij 2]

Artenis kwam aangevlogen. Hij landde achter Faith. ''Je riep. En niet zo zacht ook'' zei hij even grijnzend. Hij liep met z`n handen in z`n zakken naar Faith toe en keek haar vragend aan. ''Waarom moest ik komen?'' vroeg hij.

Faith draaide haar om en glimlachtte. "Anders hoorde je het miss neit" zei ze zacht. Ze keek hem aan en slikte. "Nou euhh ik moet je wat zeggen" zei ze stil. Haar wangen kleurden iets roder en ze wachtte af. Het was erg moeilijk om te zeggen

Artenis werd nu alleen nog maar nieuwschieriger. Toch wist hij dit goed te verbergen achter een muur van kilheid. ''Wat dan?'' vroeg hij toonloos. Zijn houding had niks met Faith te maken. Zo deed hij eigenlijk tegen iedereen. Hij keek haar afwachtend aan nog steeds met zijn handen in zijn zakken.

Faith zweeg even en zuchtte. "Ik vind je euhh leuk" zei ze zacht. Haar wangen kleurden rood en ze kreeg een andere blik. Ze haatte het echt als ze rood werd maar het kwam gewoon. Ze zuchtte en keek naar de grond. Afwachtend op zijn antwoord

Artenis blik veranderde van kil naar verbaasd. Hij kreeg zelf ook een rode kleur en wendde zijn blik even af. Hij slikte even. Artenis wist niet echt wat hij hierop moest zeggen. ''Ik eh'' stamelde hij ongemakkelijk. Nee liefde is niet bestemd voor jou bleef hij tegen zichzelf roepen. Het was eigenlijk ookal verkeerd dat hij Elisabeth leuk vond.

Faith zweeg en zuchtte. "Je mag best ehh eerlijk zijn"zei ze stil. Zie je Faith, liefde is niet goed als jij eens verliefd word is het slecht zei de gedachtte tegen haar. Faith staarde even voor haar uit terwijl ze de gedachtte hoorde en zuchtte

''Ik weet niet goed wat te zeggen om eerlijk te zijn'' zei Artenis ditmaal zonder te stamelen. Hij keek Faith nu aan. Nog steeds licht gekleurd maar minder dan daarvoor.

Faith keek hem zwijgend aan. Hij vond haar miss neit leuk dacht ze. Ze schudde de gedachte weg. Wacht nou af Faith dacht ze weer. Ze staarde zwijgend naar de grond en keek Artenis dan weer aan. "Achja ik ben wel vaker afgewezen" zei ze zuchtend

''Het is niet dat je niet leuk bent. Je bent mooi Faith. Alleen..'' zei Artennis en verder kwam hij niet. Hij kon niet vertellen dat hij verliefd was op Elisabeth. Ze was een Angel en in dit geval maakte Artenis dat niks uit maar Faith vrij waarschijnlijk wel. Alle Dark Angels waarschijnlijk wel. ''Ik kan je niet vertellen waarom maar het kan gewoon niet'' zei hij.

Faith keek hem aan. "Ik hoef het al niet te weten" zei ze iets gekwetst. Ze gromde even en liep naar de rivier. Ze staarde erin met haar rug naar hem gedraait. Ze zweeg en staarde voor haar uit zonder te kijken naar hem of iets te zeggen

Artenis zuchtte even en draaide zich om. ''Faith'' begon hij. Eerst wou Artenis naar haar toelopen maar dat leek hem niet zo verstandig nu. Hij wende zijn blik af. ''Oke ik zal het je vertellen. Als je maar zweert het aan niemand door te vertellen'' zei hij. Of dit verstandig was? Absoluut niet. Of het nodig was? Vrij waarschijnlijk wel. ''Kijk Faith het zit zo. In andere omstandigheden had ik gezegd dat ik jou ook leuk vond. Alleen een paar dagen geleden ontmoette ik iemand. Ze heet Elisabeth. Ookal geef ik het niet graag toe, ik hou van haar het punt is alleen. Ze is een Angel'' zei Artenis. Hij had zijn blik nog steeds afgewend, wachtend op een reactie. Hij verwachtte nu het ergste.

Faith luisterde en schrok ervan. Ze draaide haar om en keek hem geschrokken aan. "Wat?!! Een angel?!!! ben je gek?!" riep ze hem hard toe. Haar ogen? Die stonden kwaad,gekwetst en geschrokken. Hij? Met een angel?! Dit kon niet! Ze keek hem aan en wachtte af. Hij wilde haar niet voor een stomme angel?

''Ja ik weet het, het klinkt maf. Maar dat is de reden waarom ik tegen jou geen ja kan zeggen'' zei Artenis. Hij keek Faith aan. ''We hebben verdewr niks met elkaar. We zijn geen vaste partners. Maar ik hou wel van haar'' zei hij.

Faith keek hem raar aan. "Ik zal zwijgen, maar verwacht van mij niet veel meer" zei ze nog. Ze liep even naar de rivier en zuchtte diep. Tranen stonden in haar ogen. Ze liep weer naar hem en spreidde haar vleugels, klaar om weg te gaan

Artenis was even stil. Hij wende zijn blik weer af. ''Zwijgen, is voldoende'' sprak hij enkel. Ik wist dat dit me niets anders dan enkel elende zou bezorgen dacht hij. Liefde maakt zwak. Dat is wat Artenis altijd tegen zichzelf had gezegd en weer had hij gelijk gehad. Toch was het net een verslaving en voelde het af en toe zo goed.

Faith keek hem nog even aan en gromde. "Ik zwijg liever niet maar dit is een uitzondering" zei ze kwaad. Ze gromde en vloog omhoog. Ze vloog daarna weg. Weg van hem, waar ze niet meer bij zou willen zijn