Bij een poeltje Aiga verzorgen

''Dat kan ik beter aan jou vragen'' zei Aiga en knielde naast Magnolia neer.
''Iets teveel licht?'' vroeg hij. Hij pakte haar jurk en kneep hij water er een beetje uit.
Daarna gaf hij hem terug aan Magnolia. Hij ging zitten en zocht in zijn tas naar zijn tekenspullen. Hij bekeek even een paar van zijn oude schetsen en pakte toen een nieuw blaadje. Hij keek nog even naar Magnolia, met bezorgdheid in zij ogen.

Magnolia knikte. Toen opende ze voorzichtig haar ogen een klein beetje. Zodra ze merkte dat ze weer kon kijken opende ze haar ogen helemaal. Ze draaide haar gezicht weg van de zon en keek naar Aiga. Ze merkte de tekenspullen in zijn handen.
Teken je? vroeg ze geinteresseerd.
Ze ging zitten en spreidde haar jurk over een schoon stuk gras. Toen kroop ze bij Aiga.
Mag ik eens kijken? zei ze, gebarend naar de oude schetsen die hij weglegde.

[Drieminutenpost 8D]

Aiga keek even naar Magnolia. ''Ehh tuurlijk'' zei hij. Hij pakte zijn eerdere schetsen en gaf zijn aan Magnolia. Eijgenlijk was hij wel een beetje zeneuwachtig voor haar oordeel. Hij had nog nooit iemand zijn tekeningen laten zien. Meestal tekende hij om de tijd te doden. ''Ik weet dat ik niet heel erg goed ben'' stamelde hij een beetje.

Magnolia nam de tekeningen in haar handen. Veel badende Angels, landschappen, en meer Angels. Magnolia grinnikte.
Je hebt talent, ik kan helemaal niet tekenen, zei ze en gaf hem de tekeningen terug.
Ze keek naar het schone blaadje in zijn handen en vroeg:
En wat ga je nu tekenen, Rembrandt?
Ze hield van Aardse kunst en kende daardoor heel wat oude kunstenaars, waar hier weinig mensen van hadden gehoord.

''Nee ik ben echt geen Rembrandt'' zei Aiga. ''Ik weet niet wat ik nu ga tekenen. Meestal kijk ik gewoon om me heen en als ik iets moois zie dan teken ik dat'' zei hij. Hij had zijn potlood achter zijn oor zitten maar pakte die er nu vandaan. Hij begon met het schetsen van het poeltje waar ondertussen twee Angels waren gaan zwemmen.

Vergeleken met mij ben je wél Rembrandt, dus wees vereerd, zei Magnolia met een knipoogje.
Twee Angels in het poeltje. Dat was wat nu op zijn blaadje leek te komen.
Waarom teken je altijd badende Angels? Kunnen Dark Angels niet zwemmen? Of zijn aangeklede Angels niet zo interessant? vroeg ze toen met een grinnikje.

Aiga keek even op naar Magnolia. ''Ik teken altijd Angels omdat ik bijna nooit in het duistere gebied ben. Ik ben daar alleen voor zaken'' zei hij tegen haar onder het tekenen. Hij keek weer naar Magnolia. ''Ik wil jou anders ook best tekenen'' grijnzde hij.

Magnolia glimlachte breed, zo'n compliment had haar nog nooit iemand gemaakt.
Als je het wil, zei ze.
Ze gloeide vanbinnen helemaal van geluk. Een jongen aan haar zijde, mooi weer, niemand die haar zei wat ze moest doen...
Ze legde even een hand op Aiga's schouder en ging toen zo voor hem zitten dat hij haar kon tekenen.
Wat voor zaken doe je dan? vroeg ze.

Aiga pakte een nieuw blaadje en begon Magnolia na te tekenen. Af en toe keek hij vanonder een rode lok haar naar haar om daarna weer verder te tekenen.
''Dat hangt ervanaf. Laatst nog iets in wapens'' zei hij tegen haar.

Wapens? Interessant, zei Magnolia.
Ze wierp een blik naar haar jurk, daar zaten enkele Oude Mensen met hun Oude Kinderen bij. Het zou in elk geval niet door de aapjes gestolen kunnen worden.
Ik gebruik geen wapens... ik vecht niet. Ik kan van mijn fluit een schijnwapen maken, dus dan lijkt het voor iemand anders alsof het een vlijmscherp zwaard is. Maar verder gebruik ik alleen mijn lichaam als verdediging, vertelde ze.

''Ik handel alleen in wapens. Verder is mijn enigste wapen mijn zwaard. Voor de rest gebruik ik mijn krachten'' zei Aiga tegen Magnolia. Toen hij klaar was met tekenen stopte hij het potlood weer achter zijn oor en gaf de tekening aan Magnolia. Hij keek haar even aan. ''Toch vind ik jou mooier dan die tekening'' zei hij grijnzend en streek een lok van haar haar achter haar oor.

Magnolia nam de tekening aan en bekeek hem. Ze glimlachte.
Nee joh, dit is veel mooier, maar bedankt zei ze.
Ze kwam weer iets dichterbij zitten en gaf hem de tekening terug. Toen pakte ze zijn potlood van achter zijn oor en krabbelde nog snel heel dun iets op de achterkant van de tekening. Met een geheimzinnig glimlachje keek ze toe hoe hij het las.

Aiga hield zijn hoofd schuin en las wat Magnolia schreef.
Hij keek haar daarna aan en gaf haar even een zoen op haar mond.


(Ik zei toch dat ik geen inspiratie had. Wat schreef je eigenlijk?)

Magnolia was niet verrast door zijn zoen, haar lieve krabbeltje 'Je bent te goed... Aige, amo te per bonum et malum*' kon geen betere reactie krijgen. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. Toen viel haar iets in.
Aiga, misschien wil je er niet echt over praten, maar, dat stofje dat je naar Artenis gooide deed niks tegen zijn vuur, wat deed het dan wel? vroeg ze.

*'Aiga [Aige=aangesproken persoon], ik hou van je door het goede en het slechte' Latijn

[Fantasie neemt geen plaats in, bovendien dwing ik mezelf 's avonds ook altijd om iets te tekenen... yeah, ik ben vaag, I knuw... und nu ga ik Slumdog Millionaire kijken, tata (:]

''Ik zei dat het het sterkste vuur zou doven. Artenis is vuur. Het was in een metafoor gesproken. Dat stofje dat ik naar hem gooide dat vreet hem letterlijk vanbinnen op. Het begint in je onderbuik waarna het langzaam in je lijf zijn weg naar boven vindt. Eenmaal aangekomen bij het hart verteerd dat stofje het. Dan stopt het hart met kloppen en is het vuur gedooft'' legde Aiga uit. Pas zodra het goedje uit het zakje was had Aiga het herkent en had geweten wat het was. Zelf had hij het nogal een heftig effect gevonden. Artenis had het uitgeschreeuwt van de pijn. ''Ik vraag me af hoe lang zoiets zal duren voor hij het hart bereikt. Artenis kennende zal hij zich er wel sterk tegen verzetten'' zei Aiga. Dat spul leefde. Het leefde van anderen daarom was het levensgevaarlijk om zoiets te gebruiken.

Magnolia schrok en klapte haar handen tegen haar mond.
Hoe jullie dat elkaar kunnen aandoen, het is wreed! zei ze.
Jij hebt hem een snee op zijn rug gegeven, hij heeft je vleugel verbrand, nou zit jij hem vanbinnen op te vreten, nu zullen jullie niet in evenwicht kunnen komen. Hij zal jou iets terug moeten doen, waardoor jij weer boos wordt en hem weer iets doet, en zo zal het ééuwig doorgaan! Kunnen jullie niet gewoon stoppen?
Ze deed haar armen om haar knieën en begon een beetje op en neer te schommelen. Toen keek ze met bezorgde blik naar Aiga.
Wil je dit alsjeblieft voor mij doen? Als hij zo dom is om jou iets terug te proberen te doen, doe hem alsjeblieft niks meer, smeekte ze bijna.
Ik wil niet steeds op naalden zitten omdat jij ieder moment door Artenis afgeslacht kunt worden!

''Magnolia rustig. Relax een beetje. ''Zowel ik als Artenis weten dat dit niet gaat gebeuren'' zei Aiga. ''Het klinkt raar maar door tegen elkaar te vechten hebben we beide het gevoel weer vrienden te zijn. Artenis slaat zichzelf hier wel doorheen. Geloof me hij heeft wel ergere dingen overleeft. En vergeet niet dat Elisabeth nu bij hem is. Zij zal hem ook helpen'' zei Aiga. Het was zo. De enigste reden waarom Aiga en Artenis nog met elkaar vochten was om weer eens iets samen te doen. Ze waren elkaars beste vrienden door elkaars grootste vijhand te zijn.

Magnolia snikte.
Het kan ook anders, toch? Of ben ik nu blond? zei ze.
Ze tilde haar hoofd weer van zijn schouder en keek hem aan.
Het kán anders, maar wij zijn mannen en bovendien ook nog Dark Angels en natuurlijk kunnen we het alleen op de ingewikkelde manier, mompelde ze, half geërgerd en half paniekerig.
Magnolia nam Aiga's hand weer in de hare.
In het kasteel slachtten jullie elkaar sérieus bijna af, als ik het nog goed weet, vervolgde ze.
Ze zag de romantiek van de situatie wel in - ze zou een slechte vrouw zijn als ze dat niet deed - maar inmiddels had ze door dat het leven nu eenmaal niet alleen maar om romantiek draaide.

''Tja we gingen dit keer misschien wel iets te ver'' zei Aiga. Hij legde zijn hand op die van Magolia die zijn andere hand nog steeds vasthad. ''Het komt echt goed, dat zal je zien. Voor hetzelfde geld ga ik persoonlijk achter de genezing aan als jou dat gelukkig maakt'' zei hij. ''Maar zoals je al zijn. We zijn Dark Angels. Wij zijn geboren vechters alleen Artenis en wij pakken geen Angels maar onze eigen soort. Het enigste verschil is dat wij elkaar meestal niet afmaken. Misschien snap je het niet misschien ook wel maar wij vechten voor onze lol'' zei hij.

Magnolia zuchtte - ze snapte het maar al te goed. Helaas wel. Ze wou dat ze het níet snapte en net als Gwenhwyfar uit de oude Aardse legende over koning Arthur, door kon zetten en haar man overhalen te doen wat zij wilde. Maar Gwenhwyfar was Arthurs ondergang, Magnolia zou niet die van Aiga zijn. Ze zoende hem weer volop de mond.
Goed, maar als er nog één zo'n situatie komt, maken jullie het goed, anders zorg ik er al voor dat jullie in verschillende werelden zitten, met mij ertussen! Je weet, zei ze, de tempels zijn niet hier, ik kan jullie nog makkelijk scheiden als ik het zou willen!
Ze tikte zijn lippen nog één keer aan met de hare en stond toen op. Ze liep naar haar jurk toe en trok die aan. Toen ging ze drinken uit het poeltje.

Aiga bleef even zitten waarna hij opstond en zijn trui ook ging pakken. Zijn lange zwarte jas liet hij nog even voor wat het was. Daar was het nog iets te warm voor. Wel gooide hij hem bij de rest van zijn spullen. Aiga trok zijn trui weer aan en stroopte zijn mouwen op. Zijn grijs blinde ogen keken naar Magnolia terwijl ze zat te drinken. Ineens moest Aiga aan een liedje denken dat hij lang geleden ooit had gehoord. Ik bouwde een muur op, om geen gevoel te tonen. Ik voelde me verliefd en zo verward. Maar jij brak die en kwam uit de hemel neer. En zo vond jij de weg naar mijn hart.... Hij ging naast Magnolia staan.

(Ja ik had net Phineas en Ferb gekeken xD)

Magnolia waste haar gezicht en stond op. Aiga stond naast haar. Ze draaide zich naar hem toe en glimlachte.
Zullen we ergens anders gaan lopen? Hier wordt het een beetje druk, zei ze, gebarend naar de twee Angels die iets verderop in het poeltje zwommen.
Ze keek rond.
Ik heb een kamertje in het paleis, en omdat jij me getekend hebt, verdien jij wel een liedje en iets te eten, stelde ze voor.

''Is goed'' zei Aiga tegen Magnolia. Hij liep terug naar zijn spullen.
Hij propte zijn jas in zijn tas en gooide die over zijn schouder.
Daarna keek hij om naar Magnolia. ''Ga jij maar voor want ik weet niet echt waar ik heen moet'' zei hij.

Magnolia nam zijn hand.
We vliegen, als je het niet erg vindt, zei ze en liet haar vleugels verschijnen.
Ze keek nog één keer rond en bedacht of ze niks was vergeten. Fluit, kleren, schoenen? Ze had alles.

[Ik maak wel een topic aan (:]