Magnolia's kamer

Magnolia en Aiga kwamen aan op het balkonnetje van Magnolia's kamer. Magnolia stak haar sleutel in het slot van de glazen deur en duwde die open.
Welkom in mijn eigen hemel, zei ze.
Er stond een tweepersoonsbed met een rood dekbed en donkerblauwe kussens. Het werd bedekt met halfdoorzichtige witte gordijnen. Tegen een muur hing een paaltje waar een officieel gewaad, een uniform en nog wat kleren aan hingen. Tegen een muur stond een piano, erop lag een viool. In een hoek stond een harp. Een klein tafeltje en drie stoeltjes stonden ergens in het midden van de kamer. Op het tafeltje stond een schaaltje met fruit.
Nou, neem maar ergens plaats, ik kleed me even om, zei Magnolia.
Ze begon een passende jurk uit te kiezen.

Aiga kwam binnenvliegen en keek een beetje rond. ''Dus hier woon je'' zei hij terwijl hij zijn zwarte vleugels weer invouwde. Hij keek eerst even rond in de kamer daarna ging hij op de kruk bij de piano zitten. Hij liet zijn vingers over de toetsen glijden. Spelen kon hij niet. Artenis heeft het hem vroeger ooit een keer geprobeerd te leren maar Aiga was een rampenleerling geweest.

Ja, maar ik was hier voor het laatst zo'n maand geleden. Ik ben meestal ergens anders, ik werk bijvoorbeeld vaak bij vriendinnen en breng hele nachten door bij hun in de kamer, vertelde Magnolia.
Ze blies het stof van een wit toga-achtig gewaad waarin de meeste Angels in het Paleis rondwandelden, stapte uit haar eigen jurk en ondergoed en begon met het gewaad te puzzelen.
Speel je? Ik weet dat Artenis speelde... of nog steeds speelt, vroeg ze ondertussen aan Aiga.

''Artenis wel. Hij is echt erg goed'' zei Aiga. ''Ik niet. Hij heeft het me ooit geprobeerd te leren. Ik was nogal een ramp'' grinnikte hij zacht. ''Meestal slaap ik gewoon op de plaats waar ik die dag ben'' zei hij. Hij was wel eens gewoon onder een boom gaan slapen toen hij aan het eind van die dag doodop was geweest.

Magnolia grinnikte. Ze gooide haar gewaad over een schouder, legde een hand op Aiga's rug en speelde met haar rechterhand een stuk van een wals.
Ik ben ook niet al te goed. Vroeger zat ik uren aan de piano of viool. Of de harp. Nu zijn mijn vingers stijf, ik moet nog eens wat componeren, zei ze toen ze haar vingers van het instrument afhaalde.
Toen ging ze weer verder met haar gewaad. Het wilde maar niet lukken.
Gahh! zei ze gefrustreerd. Ze plofte neer op het bed en begon opnieuw.
Hoe die Aardlingen van vroeger zulke dingen konden dragen! mompelde ze.

Aiga grinnikte even. Hij stond op en liep naar Magnolia toe. ''Stil blijven staan'' zei hij tegen haar. Hij begon haar te helpen met haar gewaad. Na een paar minuten was hij al klaar. Hij trok nog even wat recht en ging weer zitten. ''Zo moeilijk is het niet Magnolia'' zei hij op een plagerig toontje.

Magnolia trok een pruillip.
Hoe komt het dat jij het kan en ik niet? zei ze met een zeurderig toontje.
Toen lachte ze. Ze boog voorover en kuste Aiga's neus, sprong op en tikte haar tafel aan met haar fluit. Er verschenen twee borden. Ze ging voor eentje zitten en nodigde Aiga uit aan het andere te komen.
Zeg gewoon waar je zin in hebt, zei ze.
Ze mompelde Kaas. En veel ervan! en op haar bord verschenen stukjes Franse kaas.
Smakelijk, zei ze tegen Aiga, voordat ze een stuk Brie in haar mond propte.

''Oefening. Jaren van oefening'' grijnzde Aiga. Hij ging bij Magnolia zitten en keek naar hoe zij kaas liet verschijnen.
''Hmm handing'' zei Aiga en ging zitten. Wat zou hij eens nemen? Aardbeiden mompelde hij zacht waarna er aardbeiden op zijn bord verschenen.
''Dat is nog eens ideaal'' grijnzde hij en stopte een aardbei in zijn mond.

Oefening? vroeg Magnolia na. Haar ogen werden zo groot als twee schoteltjes, toen giechelde ze.
Ze liet haar kaas verdwijnen en vroeg om honingkoek. Ze nam het in haar hand en at het op. Toen likte ze haar vingers een voor een af met een bedenkelijk gezicht.
Wanneer heb ik hier voor het laatst een man - nee, überhaupt iemand - gehad? vroeg ze een engeltje dat uit het hout van haar bed stak.
Het engeltje zweeg - het kon het zich niet meer herinneren.

(Inspiratieloos. Enzo :'] Tijd om Gabriella Cilmi uit te zetten 8D )

Aiga lachte even toen Magnolia`s ogen zo groot werden als schoteltjes.
Hij keek even naar buiten naar de balkondeur die nog steeds open stond.
Hij stopte nog een rode aardbei in zijn mond terwijl hij zo gedachteloos naar buiten bleef staren.

Magnolia was klaar met eten - vreemd genoeg had ze niet echt honger gehad. Ze liet haar bord in het tafeltje verdwijnen en keek ook naar buiten. Toen keek ze naar de klok op haar muur. Die gaf zes uur aan.
Zal ik eens iets voor je spelen? Zeg jij maar wat en waarop, stelde ze voor aan Aiga.
Ze stond op en controleerde haar fluit, piano, viool en harp op stemming en geluid.

Aiga keek op uit zijn gedacchte toen Magnolia een vraag stelde. ''He wat? Eehh doe maar harp. Wat je speelt maakt niet uit'' zei hij een beetje afwezig.
Zijn blik ging ook even naar de klok. Zes uur gaf die aan. ''Het voelt later'' mompelde Aiga.

Magnolia ging aan haar harp zitten en liet die op haar rechterschouder rusten. Ze speelde iets dat ze net op staande voet had gecomponeerd. Af en toe zong ze erbij, zonder woorden. Soms maakte ze een klein foutje, maar ze stopte niet. Ze werd heel ver weg gebracht door de muziek.
Eindelijk was ze klaar.
En, hoe vond je het? vroeg ze een beetje nerveus aan Aiga.

Aiga had zijn ogen gesloten bij het luisteren naar de muziek. ''Het klonk erg mooi'' zei hij terwijl hij zijn ogen weer opende en Magnolia aankeek.
''Ik kan het in elk geval niet'' zei hij grijnzend tegen haar.

(Ben lunchen)

(Smakelijk 8])

Magnolia glimlachte. Toen viel haar oog weer op de klok. Het gaf nog steeds zes uur aan, terwijl ze zeker vijf minuten lang had gespeeld. De secondewijzer bewoog ook niet, viel haar net op.
Fijn, mompelde Magnolia.
Ze stond op en tikte hem aan met haar fluit, hij begon weer te werken. Toen keek ze naar buiten. Aan de zon merkte ze dat het rond de negen uur was. Ze tikte de klok weer aan met haar fluit. De wijzers begonnen te draaien en stopten op kwart over negen. Magnolia grinnikte.
Laat ik mijn kamer één maand alleen, is alles meteen stuk, zei ze tegen Aiga.

Aiga grinnikte ook een moment. ''Tja daar heb ik nou dus geen last van'' zei hij met een triomantelijke grijns op zijn gezicht. Hij sliep vel buiten in de open lucht. Al was dat wel vervelend als het regende. Dan moest hij op zoek naar een droge plek en die was niet altijd te vinden.

Soms heb ik echt zin om dit kamertje voor altijd te verlaten, mijn spullen aan de Grote Boom gooien, alle Angels en Dark Angels vergeten en door het leven gaan als zwervende zanger. Maar dan zou ik mijn vleugels en mijn fluit op moeten geven, en ik kan dat op dit moment niet echt zien aankomen, mompelde Magnolia met een zucht.
Ze voelde plots ontzettend veel liefde voor deze jonge Dark Angel, waarbij het leek of hij net als zij helemaal geen onsterfelijk wezen hoorde te zijn. Alles aan hem leek perfect, maar hij was net een prachtige pop in een winkel, een pop die aangeraakt moest worden door het kleine kind dat niet geloofde dat het echt maar een pop was. En dan zou de pop kapot gaan, en het verdriet van het kind zou geen einde kennen.
Een ding was zeker, Magnolia wilde hem. Maar op dit moment was zijn welzijn haar belangrijker dan haar eigen wensen. Als hij haar zou willen, zou hij haar altijd kunnen nemen, maar zij kon hem niet dwingen. Ze zuchtte en zei:
Zal maar een bed voor je klaarmaken? Dan hoef je vannacht tenminste niet buiten in de regen te slapen!
Ze had gelijk, het begon inderdaad al te regenen.

''Een bed klinkt inderdaad wel beter dan morgen uit alles het water te knijpen'' zei Aiga met een blik naar buiten. Hij greep zijn haar en legde het even over zijn schouder. Hij zag n pas dat het vrij lang begon te worden. Hij moest het maar wees eens knippen. Aiga had zijn haar eigenlijk altijd op schouderlengte. Vroeger werd hij er wel vaak mee gepest maar Aiga had dat nooit wat kunnen schelen. Hij keek weer naar Magnolia en glimlachte even naar haar. Hij verlangde van binnen naar haar. Om haar over haar arm te strelen en haar zachte haar door zijn vingers te voelen.

Magnolia knikte en tikte haar eigen bed aan. Het brak als vanzelf in twee delen en eentje schoof een klein stukje weg van het andere en werd een bed.
Kies maar welke je wil hebben, zei ze zuchtend.
Toen glimlachte Aiga en was alles weer goed.
Er werd plots op de deur geklopt. Magnolia duwde Aiga zachtjes maar bevelend op een van de twee bedden en deed open. Een van haar etagegenoten, D'zita, stond op de gang met een brede glimlach op haar gezicht.
Gegroet Magnolia Amaranth Darque, zei ze.
Dag D'zita, mompelde Magnolia. Ze was nooit bevriend met D'zita en als ze haar al bij haar volledige naam noemde, voorspelde dat niets goeds.
Ik heb doorgekregen dat je hier een man, een Dark Angel hebt. En mogen de goden me bijstaan, Magnolia Amaranth Darque, dit is de eerste keer dat je werkelijk gesnapt bent! fluisterde D'zita.
Magnolia schrok - hoe wist zij dat Aiga hier zat? Maar ze mocht dit niet van D'zita verliezen. Ze sprak:
D'zita, geloof je het zelf? Ik, voor de eerste keer een man in mijn kamer? Heb je je oren altijd dicht, ik hoor namelijk ieder uur dat ik hier ben zo'n vijftig geruchten van mijn sletterigheid en hoeveel mannen ik die nacht in mijn bed heb gehad. En je hebt me al zo vaak gesnapt en aangegeven, dat je het nu nutteloos vindt om me weer aan te geven!
D'zita fronste en knikte, een mistige blik in haar ogen. Ze draaide zich wankelend om en schuifelde weg.
Irritant mens. Ik heb haar al zo vaak dingen wijsgemaakt, en ze heeft me nog steeds niet door, mompelde Magnolia toen ze de deur dicht deed.

[Wuuw lange post 8D]

Aiga had geschrokken opgekeken toen hij hoorde wat de Angel tegen Magnolia vertelde. Hij had bijna haar geest overgenomen toen Magnolia al ingreep. Aiga`s geest schoot terug in zijn eigen lichaam en hij voelde zich even heel duizelig. Hij greep even naar zijn hoofd tot hij weer helder kon denken. Hij stond op en liep naar Manolia toe. Hij stond nu achter haar en legde zijn handen even op haar heupen. Na een pijnlijke schok trok hij zijn handen terug. Magnolia was als een soort verboden vrucht voor hem. En hij kon er maar niet vanaf blijven.

Magnolia voelde Aiga's handen op haar heupen verschijnen en er bijna meteen verdwijnen. Ze kon hier niet tegen - of hij neemt haar, of niet. Deze vlugge aanrakingen brachten verwarring aan in haar hoofd, waardoor ze bijna gek werd van liefde en verlangen. Ze draaide zich om. Daar stond hij, vlak achter haar, met een gepijnigd gezicht. Ze wilde hem helpen. Het was haar al een keer gelukt, zou het nog eens kunnen?
Aiga, zal ik eens proberen iets aan de pijn te doen? fluisterde ze terwijl ze haar armen om zijn nek deed.

''Als je denkt dat je wat kan doen'' zei Aiga. Toen zei haar armen om zijn nek legde voelde hij de neiging opnieuw zijn handen op haar heupen te leggen en kon zichzelf met moeite tegen houden. Hij werd gek van het feit dat hij Magnolia niet kon aanraken. Hij wou haar vasthouden maar dat kon niet zonder daarvoor een prijs te betalen. In de vorm van een pijnscheut door zijn lichaam.

Magnolia keek naar haar voeten en dacht na.
Ik kan je krachten wegnemen, maar dat wil je niet. Ik kan mezelf beschermen, maar dat zal jou niet helpen... begon ze op te zeggen.
Toen kreeg ze een briljant idee.
Zoals je reeds hebt kunnen merken, kan ik lichamen beheersen. Ik kan ervoor zorgen dat wanneer je bij mij in de buurt bent, je helemaal geen lichamelijke pijn voelt. Dus dan kan ik je armen en benen afsnijden, koken, weer op de verkeerde plaatsen terugnaaien en je voelt er niets van, zei ze enthousiast.
Ze keek hem in de ogen. Wat zou hij ervan vinden? Tegelijk vroeg ze zich af hoe ze dat zou moeten doen. Ze wist dat het kon, maar wat er precies gedaan moest worden wist ze niet zeker.

''Het zou kunnen werken'' zei Aiga nadenkend. Geen lichamelijke pijn voelen? Als Maolia dat zou kunnen zou dat wel het antwoord op het probleem zijn. ''Probeer maar'' zei hij tegen Magnolia. Alles was teminste beter dan het gevoel van een speer die dwars door je heen gaat.

(Ben even eten en daarna naar de film)

[Smakelijk und veel plezier ^_____^]

Magnolia knikte weer. Ze zetelde Aiga in een fauteuil die ze net uit de grond liet komen. Toen liet ze de twee helften van haar bed weer samenkomen en keek eronder. Ze trok een dik boek van onder het bed en sloeg het open.
Tijdelijke volledige verlamming... nee, dat hoef ik niet... halve verlamming, het object kan niet bewegen en voelt alleen pijn? Wie heeft dit boek geschreven, een sadistische man van een Dark Angel?! mompelde ze.
Maar ze las 'halve verlamming' toch nog even door. Daar vond ze toch nog wat ze nodig had. Ze sloeg het boek dicht en schoof het weer onder haar bed.
Nou, mijn beste Aigavlov, dit kan even pijn doen, maar als ik klaar ben voel je geen pijn als je bij me bent. Ga maar even op je buik liggen, zei ze.
Ze haalde een doosje met ingredienten voor een liefdesdrank uit de grond. Daaruit nam ze alleen een kruid dat de man aan de vrouw verbond. Toen haalde ze weer uit een ander doosje een paar andere kruiden. Ze gooide ze in kokend water - ook van het Paleis - en maakte er een papje van.
Aiga, je zult helaas je jas en trui weer uit moeten doen en of je broek uitdoen, of je broekpijpen tot boven je knieen oprollen, zei ze terwijl ze wachtte op haar middeltje dat nog iets harder moest worden.