De onvindbare grot

Caltha schrok en keek erg bang. "Ik wil neit dood!!" gilde ze. Ze zag het randjes dat verschroeide en kreeg een rilling. Ze keek bang naar Artenis. Ze wilde neit dood, niet nu ze een dochter had die ook kon sterven zonder eten. Ze keek uti haar ooghoeken naar Dabria doe stilletjes wakker werd en slikte

''Ik ben bang dat jij daar niets over te zeggen hebt'' grijnzde Artenis kil. Hij greep haar pols beet en verbrande haar huid. Het was nog geen zware verbranding maar pijn zou het zeker doen.

Caltha schrok en kneep haar ogen dicht. Het deed echt pijn en ze kon er neit meer tegen. Ze gaf hem een trap tegen zijn scheen en rukte haar los. Ze duwde Bale snel opzij en wilde Dabria pakken. Ze kon er neit bij door de schild rondom haar. Ze draaide haar snel om en wist dat ze nu veel problemen had

Bale nam haar bij haar keel en smeet haar richting Artenis. "Domme Angel"zei hij met een kwaadaardige grijns. "Nog zo'n stunt en Dabria is dood"zei hij tegen haar. Hij keek naar Dabria en nam haar op. "Rustig maar je papa is eventjes bezig met je mama"zei hij om haar te pesten.

Caltha schrok en keek hem kwaad aan. Ze stond snel op en slikte. Ze kon echt niets doen. Ze zuchtte en keek naar de grond. "Als je me neit vermoord doe ik alles" zei ze stil. Ze vond het vreselijk te moeten zeggen maar het was de enige oplossing

Artenis keek met zijn armen over elkaar geslagen naar Caltha. Een valse grijns sierde zijn gezicht. ''Alles he'' herhaalde hij zacht. Zijn blik ging naar Bale. ''Jij nog suggesties?'' vroeg hij vals lachend. Daarna keek hij weer naar Caltha. Eens kijken of hij nog verder kon gaan hierin. Hij trok zijn dolk tevoorschijn en liet hem tussen zijn vingers glijden. ''Zie je deze dolk? Deze dolk is al jaren mijn handelsmerk. Hij is uit een speciaal soort zilver gesmeden en kan niet roesten. Nadat ik iemand gedood heb snijd ik met deze dolk de letters BW in hun borstkas zodat ze weten met wie ze te maken hebben. Met Blase ging dit precies zo. Ik weet nog goed hoe de zilveren punt in zijn vlees sneed'' grijnzde Artenis kil.

Caltha slikte en keek angstig naar de dolk. Ze zweeg en durfde niets doen nu. "Ik meen het ik doe alles" zei ze stil. Ze trilde een beetje omdat ze bang was dat ze toch gingen doden. Ze keek even naar Dabria en zweeg. Ze keek dan met een bange blik naar Artenis. Ze durfde echt niets doen

Hij dacht even na. Nee niets schoot hem op dit moment te binnen of toch wel. "Laat ons de hele hemel overnemen"zei hij tegen haar. Hij wou dit vroeger al altijd met Gabriël doen en nu had hij de kans ertoe. Hij grijnsde even. Hij wist wel dat hij geen gelijk zou krijgen maar toch het viel wel allemaal uit te proberen.

Artenis keek naar Bale. ''Uitstekende optie Bale'' zei hij. Hij keek weer naar Caltha. ''Nou Caltha. Onze eisen zijn bekend'' zei hij tegen haar. Hij drukte haar tegen de muur aan en zette de dolk aan haar keel. ''Maar ja je hebt je leven in eigen hand'' grijnzde hij kil.

Caltha schrok. "Wat!!" riep ze. "Echt neit" zei ze kwaad. Ze keek erg kwaad en kon haar niet meer inhouden. Ze gaf Artenis een trap met haar knie op zijn zwakke plek en gooide de dolk ver weg. Daarna draaide ze haar naar Bale en duwde hem tegen de muur. Ze was echt kwaad. Ze keek hem strak aan. ze gaf hem ook een trap en slikte. Als ze nu rechtkwamen had ze een probleem

Artenis klapte even dubbel maar herstelde zich. ''Oke nu ben ik het zat'' riep hij razend. Hij greep naar zijn dolk en smeet Caltha tegen de grond. Hij bovenop haar zitten met een been aan elke kant. Artenis wist zelf niet echt wat er gebeurde maar het volgde moment zag hij de dolk uit Caltha`s buik steken.

Bale stond kwaad op en keek Caltha aan. "Dit zal je bezuren"zei hij kwaad tegen haar. Hij nam Dabria vast en veranderde in zijn zwarte gedaante. Hij liet bliksemschichten in de grot tevoorschijn komen. Deze ware zwart. Hij nam er een vast en hield die gevaarlijk dicht bij Dabria.

Caltha kreunde van de pijn. Ze zag de dolk uit haar buik en kneep haar ogen dicht. Ze deed hem eruit en legde haar hand erop. Ze slikte en zag toen pas wat Bale deed. "nee neit doen!!!" gilde ze. "please neit doen!!" zei ze smekend

''Dan flik je dit soort geintjes niet meer'' snauwde Artenis die Caltha vol in haar gezicht mepte. Hij stond op nadat hij de dolk van haar had afgepakt. Hij leunde tegen de wand van de grot en wende zijn blik af. ''Nutteloos wezen'' mompelde hij nog terwijl hij zijn dolk schoon maakte door het bloed aan zijn broek af te vegen.

Caltha schrok en draaide haar hoofd weg. Ze legde haar hand even op haar wang en slikte. Ze ging tegen de muur zitten en keek naar haar buik. Ze legde er wat op en hield het er stevig op. Ze kneep haar ogen even dicht van de pijn en keek toen angstig naar Bale en Dabria

Artenis keek hij naar Bale. ''Kan je haar misschien even in de gaten houden?'' vroeg hij terwijl hij doelde op Caltha. ''Geef haar dat kind maar even. Die zal vast wel honger hebben. Ik weet dat ik veel van je vraag Bale maar ik moet heel even mijn ogen dicht doen'' zei hij. ''Ik neem het straks wel van je over. Dan kan jij even rust nemen'' eindigde Artenis zacht. Hij liet zich tegen de muur naar beneden glijden tot hij zat. Daarna sloot hij even zijn ogen. Na een paar minuten lag Artenis licht te slapen al kon je duidelijk zien hoe onrustig die slaap was. Zijn gezicht vertrok helemaal wat aantoonde dat zijn droom niet prettig was.

Caltha stond op en nam Dabria snel over. Ze ging zitten en legde haar aan haar borst. Ze hield er wat voor, ze haatte het als iemand het zou zien (xD) Ze zuchtte en hield terwijl de wonde goed dicht. Het bloeden begon al wat te stoppen, gelukkig maar. Ze keek naar Dabria die rustig dronk

Na heel even schrok Artenis wakker uit zijn droom. Hij duurde even voor hij besefte waar hij precies was. Pas toen hij Caltha en Dabria zag herinerde hij zich het allemaal weer. Dabria lag zo te zien lekker te drinken bij Caltha. Dan is in ieder geval dat probleem voor even opgelost dacht Artenis en keek weg van de twee.

Caltha keek even naar Artenis maar al snel naar Dabria. Ze wreef rustig over haar rug en glimlachtte. Ze vergat alles even. "Drink maar rustig liefje" zei ze zacht tegen haar dochtertje. Ze vond het wel fijn, ze keek rustig en wreef nog zacht over haar kleine rug terwijl ze dronk

Bale keek Caltha even aan en gromde. Als ze hier weg wou moest ze de hemel geven aan hun. "Caltha je kan niet weg met haar dat weet je. Dus als jij ons de hemel geeft laten wie je misschien gaan levend"zei hij tegen haar. Hij veranderde weer naar zijn eigen gedaante en hield haar in het oog.

gabril werd rood van woede. Hij brak thomas zijn hand zodat die de katana aan zijn keel liet vallen. toen stapte hij weg en haalde de andere katana uit zijn lijf. het geneesde vrijwel direct. hij keek thomas aan." MIezirege dwerg." hij liep op thomas af en hield hem vast met zijn gedachten zodat thomas niet meer kon bewegen. hij gooide hem tegen de muur en stuurde dan water dat meteen bevroos in ijspegels op hem af.

Caltha keek Bale aan en zweeg. Ze wiegde Dabria rustig heen en weer en deed haar topje weer goed. Ze legde haar in een dekentje en wiegde haar in slaap. Ze gaf een zoen op haar voorhoofd en keek rustig naar haar

Artenis zuchtte even. Als het zo doorging zouden Artenis en Bale daar ook nooit meer weg komen. Hij keek naar Caltha. ''Goed we gaan er nu even vanuit dat het iet mogelijk is dat wij de hemel innemen. Wat stel jij dan voor?'' vroeg hij.

Caltha keek hem aan. Ze wist eigenlijk niets. Ze wilde alleen niet dat ze vermoord werd en haar kleine Dabria zeker niet. Ze slikte en keek hem aan. Ze zweeg en wist het niet meer. Ze kek even naar Dabria die vredig in haar armen sliep en dan weer naar Artenis.

''Nou ik wacht op antwoord hoor'' zei Artenis. Hij raakte steeds meer en meer geirriteerder. Hij wist geoon zeker dat als dit nog even doorging hij Caltha en Dabria echt iets aan zou doen.